Het nuttige met het aangename verenigen (deel 2)

Dit is het vervolg van het verhaaltje van vorige week.

De deur gaat open en chef Marco staat in de deuropening. “how are you doing Richard?” vraagt hij met een stem die zo afkomstig zou kunnen zijn van de baas van een niet nader te noemen bekende onderwereld organisatie.  Ik reageer met enthousiasme, maar veel tijd om mijn antwoord af te wachten heeft hij niet. “Richard come please eat”….Hij maant mij te volgen. Giulliano volgt ook en voor ik het weet word ik in het leer van zijn, voor mijn doen, wel erg platte mercedes CLS gedrukt. Met aan zijn oor een telefoon en zijn andere hand het stuur, bewijst hij dat minirotondes ook best met een minimum aan stuurbeweging, eigenlijk zonder,  kunnen  worden genomen. Met tien minuten staat de auto stil bij een restaurant waar kennelijk al gereserveerd is. Oh..oh….denk ik…Dat wordt vast spagetti eten.

Een tafel staat gedekt. Er is wijn en water. De spagetti is slechts een voorproefje, daarna komt het serieuze eten. Maar voor ik daar aan toe ben zit ik nog te worstelen met de spagettislierten die ik thuis gewoon kapot snij, maar dat hier niet durf. “Nooit spagetti snijden, dat brengt ongeluk”….heb ik wel eens gehoord. Wat een gepruts met een vork en een lepel!  In de hoop dat niemand het ziet, slobber ik sliert na sliert naar binnen….Maar goed….ik wijd uit,  en dat is in een blog over meubelmaken volstrekt niet interessant…. We eten veel, met heerlijke vis en hebben het na het eten over “doing more buzziness” (stel je hierbij weer de stem en het accent van de baas van een niet nader te noemen Italiaanse onderwereld organisatie  voor)

Net niet boerend neem ik weer plaats in de Mercedes en zoeven we terug naar de fabriek. ’s Middags demonstreert Giulliano diverse Borma producten die ik nog niet ken. Parketolie met een kleurtje…..”totally reversable”  Een plank wordt ingesmeerd en met een andere hardwachsachtige stof gewoon weer bijna blank gemaakt…. “if the colour is not good, you can delete it”! Wow, mooi spul….Vast iets voor de toekomst. Een vergrijsd/verweerd stuk hout wordt ingesmeerd met een houtontgrijzer.

Na een uurtje is het stuk hout weer als voorheen. Met een natuurlijke kleur.  Wow….Mooi spul. Verder laat hij zien dat de houtloog holzantiek 2008 ook kan worden aangekleurd met een kleurstof voor een nog veel mooier resultaat.  Bij het hout bleekmiddel gaat iets fout wanneer hij er ook een kleurtje bij gooit. Het hele bakje begint te roken en net op tijd kan het onder een kraan worden gehouden. “What is that”? vraag ik, omdat ik alles wil weten?  “No problem…..ies a rieaction…”. “yes, but what is happening” dring ik aan. “ies  reaction, no problem”! Hier word ik dus niet veel wijzer van en ik geef het op.

Zo worden er nog veel producten gedemonstreerd en besproken en kan ik veelvuldig vragen stellen. Producten waar ik vast nog wel eens uitgebreider op in zal gaan in volgende blogjes.

Advertentie

Het nuttige met het aangename verenigen (deel 1)

Weet je wat? Ik kom gewoon bij de Borma Wachs Company langs als we op vakantie zijn in Tirol! Torre di Mosto is ongeveer 400 kilometer verwijderd  van de plaats waar we dan op vakantie zijn en dat is dichterbij dan dat het bij Meppel ligt. Ik hoef er dus slechts 800 km voor te rijden en kan daarna ook nog even naar Venetië. Een camping zal vast ook wel te vinden zijn in die buurt, dus ongetwijfeld zal alles wel goedkomen dan. Bovendien kom ik als kleine zelfstandig ondernemer toch nooit los van mijn werk, en dus kan ik er maar beter voor zorgen dat zo’n “aangeboren”  verweving met werk prettig verloopt.

Na een telefoontje spreek ik af om me de volgende dag  te melden bij Marco om tien uur. Na een kort “Welcome Richard” word ik overgedragen aan Giuliano en nog een jongere collega die wel eens een stagiair zou kunnen zijn die Giuliano helpt met de experimenten en die bovenal behoorlijk onderlegd is in de Engelse taal en zodoende Giuliano, die een top restaurateur blijkt te zijn maar wat minder bedreven is in de Engelse taal, kan bijstaan. Wat ik vandaag graag zou willen leren…..? Nou graag vergulden met bladgoud op de traditionele manier. Ik begrijp best dat mijn ambitieniveau wat hoog ligt. Ik weet best, dat als je er het fijne van wilt wéten en kúnnen je waarschijnlijk ettelijke jaren verder bent, en dan moet je het ook nog vaak doén.  Ik ben al blij dat ik straks weet wat voor materialen en gereedschappen ik voor dit ambacht nodig heb.

Giulliano begint zijn verhaal in de aircondioned ruimte met een werktafel  met daaromheen kasten met alle denkbare houtafwerkingsproducten van Borma en reststukken parket om op te experimenteren.  Veel producten  herken ik want die verkoop ik ook. Maar even zoveel  is voor mij nieuw. Dit is een speeltuin waarin alles uitgeprobeerd kan worden…..”Rustig Ries, je kwam hier voor het vergulden….” Prent ik mijzelf in.

Het aanbrengen van de lagen gebeurt in vaste volgorde en via vaste verhoudingen

Giuliano heeft het over konijnenhuidenlijm, Franse kalk, Bologna kalk, rode bolus, gele bolus, zwarte bolus. Dat bladgoud een 10.000ste mm dik is, de volgorde van handelingen, mengverhoudingen, droogtijden etc etc.  Het duizelt me… Daarna ga ik onder begeleiding zelf aan het werk. Hierbij is het onmogelijk de gangbare droogtijden te respecteren, dus daar doen we niet aan. De geprepareerde ondergrond wordt nu verguld. Eerst met imitatie bladgoud dat een stuk dikker is dan het echte goud. Het is gewoon met de vingers op zijn plaats te leggen. Daarna doen we het met echt 24 krt bladgoud en een goudoplegger (een platte kwast die met huidvet van het gezicht wordt geladen). Dit kan onmogelijk met de vingers worden gepakt en wordt dus met de goudoplegger op de ondergrond gelegd in de lijm (vroeger eiwit). Het lukt aardig, al zeg ik het zelf. Ook mijn leermeesters vinden dat. Gisteren was er een groep Polen die er een stuk minder van terecht bracht.

Het echte bladgoud wordt met een goudoplegger in de lijm gelegd

Er wordt een techniek gedaan die ik maar even voor het gemak de “perforatietechniek” noem. Een figuurtje, in dit geval een Florentijnse lelie wordt in het bladgoud gestanst met een benen prikker. Zo ontstaat een gaatjespatroon dat vaak werd toegepast.

Ook kan een figuur uit de ondergrond worden gestoken waarna het bladgoud wordt opgelegd. Na aandrukken komt de figuur door het goud naar boven. Deze techniek is de basis voor een volgende relief techniek. De figuur wordt nu met dezelfde kalk als de ondergrond opgebouwd en komt dus naar voren. Goud hier overheen geeft een soort van 3d effect.

Ook het herstellen van foutjes en reparaties en het patineren van het bladgoud komen aan de orde. Maar het loopt al aardig tegen etenstijd en mijn buik rammelt.

Omwille van blogregels, die ik niet wil schenden, zoals het “kort houden” van een blog, wordt dit verhaaltje binnenkort vervolgd….