De whiskykast is klaar

Nu de kastlichamen staan, kan begonnen worden met de deuren. Latten worden op breedte geschaafd uit een 28 mm dik paneel. Die worden daarna teruggeschaafd naar 21 mm. Daarna wordt er een sponning in gefreesd en een kantje afgeschuind onder een hoek van 15 graden. De deurframes worden nu met halfhoutverbindingen in elkaar gezet en gezekerd met een deuvel. De borst van de verbinding wordt daarbij ook op 15 graden gezaagd zodat het geheel mooi in elkaar past.

Gezekere halfhoutverbinding met schuine borsten

Proefstuk om te kijken of de deuren goed langs elkaar passen

De rolletjes van het schuifdeursysteem worden daarna nauwkeurig uitgemeten. Gaten worden geboord en de rolletjes/geleiders worden er in getikt met een nylon hamer. Van te voren is een proefopstelling gemaakt om te kijken of de deuren goed langs elkaar schuiven. Aan de hand daarvan zijn nog enige aanpassingen gedaan.

Als de deuren klaar zijn worden ze in de rail gezet. Hierbij ontstaat een probleem. Aan de bovenkant van de kast zit een geleiderail die wordt afgeschermd door een lat. Ik kan de deur daarom niet aan de onderkant in de rail zetten en hem daarna aan de bovenkant op zijn plaats zetten. De lat zit in de weg. Misschien andersom? Eerst aan de bovenkant en dan aan de onderkant? Daar is te weinig ruimte voor. Daarom gaan eerst alle planken er uit. Nu kan ik de deuren schuin naar achteren zetten. Onderkant in de rail en dan aan de bovenkant het geleidepalletje omhoog schuiven. Dat gaat goed. Het systeem wordt afgesteld en het loopt allemaal prima.

Helaas ontdek ik weer een ontwikkelingsprobleem. De bovenste dorpel gaat schuil achter de lat aan de bovenkant. Het stoort me aanvankelijk niet, maar zo staat het niet op de tekening. De bovendorpel had twee keer zo breed gemoeten. Na een nachtje slapen en overleg met de klant maak ik de dorpel met enige kunstgrepen breder. Dat staat toch beter.

De bovendorpel valt weg achter de lat

Met verbrede bovendorpel is het mooier

Daarna wordt de kast en de deuren geschilderd en worden de gaten van de schuifdeurkomgreepjes ingefreesd. Hiervoor wordt eerst een mal gemaakt van trespa. Het frezen gaat daarna een stuk gemakkelijker.  Wanneer zo’n greepje er in gepast wordt staat het gelijk een stuk meer af.

infrezen schuifdeurgreepjes

 Bij het vastspijkeren van de glaslatten die ik eerder had gemaakt gebruik ik meestal een tacker op lucht. Dat gaat meestal heel goed, maar je kan de pech hebben dat het spijkertje dat ingeschoten wordt door een noestje of doordat hij net niet de goede hoek heeft zijn eigen weg gaat zoeken. En dat is dan meestal een weg die je liever niet wilt. Net in het glas bijvoorbeeld. PATS ….zegt de ruit. Er springt een hoek uit. OP VRIJDAGMIDDAG OM 15.00 uur!!! En ik heb afgesproken de kast maandag af te leveren. Gelukkig is er nog iemand bij de glashandel die een nieuwe ruit voor me kan snijden. Dat komt dus goed. Met overslaand hart spijker ik de rest van de glaslatten vast. Zonder verdere problemen.

Een hoek springt uit het glas

 Als zaterdag alle verf is gedroogd wordt alles geschuurd, want de vezels van het hout zijn keurig rechtop komen te staan waardoor het oppervlak aanvoelt als schuurpapier.  Daarna wordt alles in de was gezet waardoor een mooi glad oppervlak ontstaat. Alle onderdelen worden nu weer in elkaar gezet en getest. De kast is klaar en ik zie dat het goed is. Maandag wordt ze afgeleverd.

De kast is klaar voor aflevering

 

Advertentie

It started with a Tweet.

Enkele tweets uit frustratie geboren, maar waar ik zeker achter sta

Of eigenlijk een serie tweets van enkele weken geleden en van vorige week. Min of meer als frustratie naar aanleiding van de verklaring van de gemeente tijdens een hoorzitting voor de commissie, die het beroep moest onderzoeken tegen het besluit van de gemeente ontheffing te verlenen op de bestemming van een woon/winkelpand bij ons in de straat.  Hierin werd gesteld dat leegstand slechter is dan bewoning. Op zichzelf klopt die redenering wel, maar ik vind dit toch wat kort door de bocht. Ik wil echter niet in dit blog inhoudelijk dieper op de zaak ingaan. Het gaat me nu even om de kracht van social media in het algemeen en Twitter in het bijzonder.

Want wat schetst mijn verbazing? Gisteren werd ik gebeld door de Meppeler Courant met de vraag of ik “niet tevreden ben met de molenstraat”. Er volgt een leuk gesprekje met de verslaggeefster die er graag een item aan wil wijden. Ik spreek met haar af om een uur of één ’s middags.

Intussen krijg ik een tweet van iemand van de gemeente Meppel. Ze wil me graag spreken en stuurt me haar telefoonnummer. Twee minuten na die tweet wordt ik al gebeld door dezelfde dame die me net de tweet heeft gestuurd. Ze wil graag met me van gedachten wisselen over hoe de gemeente ondernemerschap zou kunnen stimuleren. Ze zal de volgende dag bij me komen in de winkel om half elf.

’s Middags worden foto’s gemaakt.

Vanmorgen had ik dus dat gesprek met de mevrouw van de gemeente dat heel prettig en open plaats vond. Opvallend is haar kennis van hout en de interesse in het meubelmakersvak.  Met een aantal ideeen zal ze aan het werk gaan, is de toezegging. En wanneer er meer ideeen zijn zullen we die aan haar doorspelen.

’s Middags wordt ik door een aantal oplettende tweeps geattendeerd op het feit dat ik in de krant sta.

En dan sta je zomaar in de krant

Als bovenstaande niet de kracht van twitter weergeeft dan weet ik het niet meer. Volgens mij kan het niet veel beter worden.

Over lenzencontrole en een whiskykast

De telefoon gaat. Ik neem op. “Meubeluniek, met Richard” is mijn steevaste antwoord.  “Ja, goedemorgen mijnheer, ik zou graag bij u langskomen voor een lenzencontrole want ik heb er erge last van”. Even laat ik doordringen wat de man aan de andere kant van de lijn nu eigenlijk precies van mij wil. Dit wordt leuk, neem ik mijzelf voor. Ik vraag de man of hij wel zeker weet of hij het goede nummer heeft gedraaid. Dit nummer was hem doorgegeven, dus dat moest wel goed zitten. “Maar mijnheer ik ben meubelmaker. Ik wil best uw lenzen controleren, maar de kans is dan wel erg groot dat ik belangrijke zaken over het hoofd ga zien en zodoende een verkeerde conclusie trek uit mijn onderzoek. Laten we dat dus maar niet doen”. De man aan de andere kant ziet hier nu ook de humor wel van in en bedankt mij voor de moeite. Blijkbaar heeft hij inderdaad verkeerde lenzen want hij heeft zelfs moeite met het lezen van het juiste telefoonnummer. Briluniek en Meubeluniek…Lijkt ook wel een beetje op elkaar. Lachend ga ik weer aan het werk.

Er worden twee kastlichamen voor de whisky kast gemaakt. Met overlappend latwerk doe ik voorkomen alsof het één geheel is. Ook de plint en de kooflijst zijn in één stuk gemaakt. Wanneer de kast op zijn plaats staat zal niets er meer aan doen herinneren dat het eigenlijk twee losse kasten zijn.  De achterwand verlijm ik van twee panelen. In die panelen wordt een zgn “kraal” gezet. Dat suggereert dat de achterwand uit losse planken bestaat. Niet nodig, maar wel zo decoratief. Geeft net dat stukje extra. Hiervoor gebruik ik de handcirkelzaag en een “burijn”dat is een V-vormige guts van Kirschen. Tsjonge wat zijn die scherp.

De kast krijgt planken van 28 mm dik met een vaste tussenafstand omdat de flessen een min of meer vaste maat hebben. Deze planken zullen echt niet doorbuigen. Ook niet als er straks veel gewicht in de vorm van whisky op staat.

De kast in aanbouw bestaat uit twee delen. Dat is straks niet meer te zien.

De achterwand wordt voorzien van een kraal. Niet nodig, maar wel decoratief

Ervaringen bij Het Goed in Lelystad

In de vroegte rijd ik naar Lelystad. En keurig om  een uur of half 9 kom ik aan bij de winkel van “Het Goed” aldaar. Na enig rondkijken op het terrein, er is niemand te vinden, besluit ik de bedrijfsleider te bellen. Ik ben blijkbaar een hek te vroeg ingeslagen. Ze leidt me de goede kant op. De Koffie staat klaar en het is een leuke kennismaking. Mijn eigen meegebrachte kraam hoef ik niet op te zetten want er staan al her en der kramen verspreid voor de winkel. Hebben zij al gedaan.

Wanneer de kraam is ingericht, zoek ik wat leuke meubelstukken die voor een stevige verjongingskuur in aanmerking komen. Een nachtkastje met versleten lak en brandplekken dat ook nog eens van kleur is verschoten en een fraaie oude fauteuil die in de was zit, maar ook behoorlijk verkleurd is, zijn mijn materiaal voor vandaag.

Ik ga aan de slag met vloeibare afbijt en zelfgemengde alcoholbeits. Al gauw komen mensen bij me kijken en stellen vragen over van alles en nog wat. Zienderogen haal ik de lak van het nachtkastje en de mensen zijn verbaasd hoe gemakkelijk dat gaat en dat ik na de afbijt, niet schuur of spoel. Ik laat het eenvoudig drogen en begin dan aan het aanbrengen van de nieuwe kleurlaag. Dat knapt op!!! Ook personeel van Het Goed komt regelmatig kijken en is buitengewoon geïnteresseerd in mijn materialen en mijn ontwikkelde cursus. Enthousiasme alom.

Tussen de middag wordt iedereen goed verwend met broodjes. Ik heb er bijna geen tijd voor om rustig te eten. Daarna begin ik aan de fauteuil. Eerst wordt de waslaag verwijderd met wasverwijderaar en daarna krijgt de stoel een nieuwe kleurlaag  donker noten. Een personeelslid vraagt  zich af hoe de man die deze stoel heeft ingeleverd deze stoel zou vinden nu die is opgeknapt. Hij is verbaasd dat in zo’n korte tijd zo’n groot resultaat gehaald kan worden.  Na een donkere laag met terpentijnwas is de stoel weer helemaal als nieuw met een gebruikt tintje.

Ik word na deze dag uitgenodigd om ook op 10 december aanwezig te zijn. En binnenkort sta ik ook in Zwolle, Roden, Assen, Hoogeveen, Coevorden en Emmen. Ik heb er veel zin in.

De kraam van Meubeluniek bij Het Goed Lelystad

De mensen stellen veel vragen en daar neem ik graag de tijd voor

Stoel wordt donker noten gebeitst. Hoe zou de eigenaar die het heeft ingeleverd het nu vinden?